De eerste week zit er al weer op!
Blijf op de hoogte en volg Mandy
22 September 2014 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Vandaag is het alweer maandag dus dat betekend dat ik vandaag een week geleden nog in het vliegtuig zat en ik nu, een week later, al ontzettend veel heb gezien en inmiddels ook helemaal mijn draai heb gevonden hier in Zuid-Afrika. Net zoals vorige keer zal ik uitgebreid verslag doen van de afgelopen dagen, en dit keer met wat meer alineas, bedankt voor de tip Mark :)
Mijn vorige verslag liep t/m woensdag dus ik ga verder vanaf donderdag. `s ochtends een bijeenkost op kantoor om wat regels door te spreken. `s middags een Xhosa les gehad met een aantal andere vrijwilliigers. Dat is de taal die hier veel gesproken wordt, te herkennen aan de klikgeluiden. Vrijdag had ik mijn eerste werkdag in een weeshuis, Mhislhani. Het is een weeshuis opgezet door een echtpaar uit Ierland. Zij krijgen geen subsidie vanuit de gemeente, waardoor de kinderen helaas niet meer zien dan een rondje om het huis en de tuin bij het huis omdat daar simpelweg geen geld voor is. Op dit moment zijn er 5 kinderen, waarvan er een is geadopteerd door het echtpaar. Onlangs zijn er twee andere kinderen geadopteerd waardoor het nu redelijk rustig is in het huis. De kinderen zijn wees, of uit huis geplaatst wegens bijvoorbeeld alcoholverslaving. Er zijn hier een hoop mensen die hun verdriet en ellende wegdrinken waardoor er soms een onhoudbare situatie ontstaat voor de kinderen waardoor ze in erge gevallen uit huis worden geplaatst. Zo zijn er twee broertjes bij ons terecht gekomen met gedragsproblemen en hechtingsproblematiek. Daarnaast is er een jongetje van bijna 1, als hij je alleen al aankijkt dan smelt je en neem je hem het liefste mee naar huis. Dan is er nog een heel bijzonder kind. Hij doet mij ontzettend denken aan lieve Nino, een aantal van jullie zal weten wie ik bedoel. Het ventje is 7 jaar, maar heeft de grote van een baby van 6 maanden. Hij heeft sinds twee weken een sonde in zijn buik. Hij stond op een wachtlijst voor een aangepaste rolstoel maar dit zou minimaal maanden, misschien wel een jaar gaan duren. Tot er ineens een aangepaste rolstoel voor de deur stond. Tot op de dag van vandaag weet niemand waar deze vandaan is gekomen, iedereen noemt het `a gift from heaven`.
Ik werk daar samen met een huisgenoot, er werken twee vrouwen die de hele dag in de keuken staan en de luiers verschonen, en een verpleegkundige voor de sondevoeding e.d. Mijn werkdag duurde van 09.00-14.00 uur. Daarna met een huisgenoot meegereden naar de supermarkt om de nodige boodschappen te halen. `s avonds met drie huisgenoten uiteten gegaan en cocktails gedronken. Dat soort dingen kosten hier allemaal geen drol voor Nederlandse begrippen. Na het eten moesten we electriciteit kopen aangezien die op was. Ik hoor jullie al denken, electriciteit kopen? Ja, zo gaat dat hier.. Er hangt een soort kastje, je koopt dan een soort prepaid tegoed waarvan je de code moet intoetsen op het kastje en de energie dan wordt `bijgeschreven`. Je betaald daar 400 rand (28 euro) voor en dan heb je ongeveer twee weken energie. Dat soort dingen doen we vanuit de huispot.
Op zaterdag hebben we het hele huis schoongemaakt en daarna ben ik met twee huisgenoojes naar het strand gegaan. `s avonds thuis gegeten, ik had vers brood gekocht alleen wist ik niet zo goed of ik nou geroosterd brood of cake aan het eten was... Ik ben er inmiddels achter dat hoe kouder het `s avonds is, hoe warmer het de volgende dag is. En dat klopte, want zondag was het erg warm. En dat kwam mooi uit, want wij gingen met z`n vieren naar een wildpark. Zondagochtend kregen we ontbijt op bed van Jaap, onze 60-jarige huisgenoot. Om 13.5 vertrokken we bepakt en bezakt met camera`s en dikke kleren voor `s avonds naar het wildpark dat op drie kwartier rijden van het huis ligt. We kwamen daar aan en moesten wat dingen tekenen `voor het geval dat`. We kregen een gids/chauffeur toegewezen (die er overigens best mocht zijn) en gingen de jeep in. Een open jeep, met in totaal 8 toeristen. Er mocht geen eten mee, omdat de beesten dit zouden ruiken en daar al vaker `ellende` van is gekomen. We hebben maar niet verder gevraagd ;)
Na een rit van twee uur tussen wilde olifanten, nijlpaarden, impalas, zebras, neushoorns en zelfs krokodillen was een korte plaspauze en de mogeijkheid om wat warmers aan te trekken. Korte broek uit, lange broek aan en dik vest. En dat was nodig want het koelt snel af. Toen weer verder de wildernis in, langs de giraffen en uiteindelijk naar de leeuwen en tiijgers. En dan is zo`n open jeep toch ineens niet zo veilig meer.. gelukkig heeft iedereen al zijn of haar lichaamsdelen nog en is het helemaal goed verlopen maar ik heb toch wel een aantal keren mijn adem ingehouden. Inmiddels was iedereen aardig verkleund en gingen we naar een groot huis met in het midden een groot kampvuur. We konden drankjes halen bij de bar, ondertussen werd er mondhamonica en gitaar gespeeld. Vervolgens werd het bufffet geopend, niet echt mijn ding dat eten, dus na wat droge rijst en brood had ik het wel gezien. Gelukkig was het toetje heerliijk (iets lokaals) en daarna weer lekker bij het warme vuur waar we hebben gezongen terwijl onze gids gitaar speelde. Een magische dag die werd afgesloten met een rit naar de uitgang van het park onder een prachtige sterrenhemel waar wij onder warme dekens van genoten. Een hele bijzondere dag dus.
Vandaag zou ik vrij zijn, maar Afrika zou Afrika niet zijn als dat ineens zou veranderen. Ik werd om 9 uur gebeld of ik om half tien in het zwembad kon zijn. Hier was nog niets over afgesproken, er was alleen gevraagd of ik mogelijk wilde meewerken aan een nieuw project om basisschoolkinderen watervrij te maken. Dus snel aangekleed en vervolgens werd ik opgehaald en bij het zwembad afgezet. Er zijn zes jongeren waaraan ik deze week ga uitleggen hoe zij kinderen watervrij kunnen maken. Vandaag theorie, morgen praktijk. Volgende week langs scholen om te kijken hoeveel kinderen er mee kunnen en mogen doen.
En dan nog een ander heugelijk nieuwtje, sinds vanmiddag zijn Marinka (mijn reis- en huisgenootje) trotse eigenaar van een huurauto. Een witte Chico. De verhuurder vond het fijn om ons eerst rijles te geven, aangezien het stuur rechts zit en je hier aan de linkerkant van de weg rijdt. Gelukkig vertrouwde hij ons genoeg om de auto mee te `krijgen`. Het is de goedkoopste auto, we moeten 2700 rand (190 euro) per maand betalen. Heel erg wennen dat je aan de andere kant moet rijden, met links moet schakelen en dat de stoplichten niet voor je staan maar in de straat waar je in gaat rijden. Helaas geen centrale deurvergrendeling, dus na het instappen alle deuren op slot doen omdat er bij veel kruispunten bedelaars midden op de weg staan of mensen die kranten verkopen die er niet helemaal betrouwbaar uitzien en we dus willen voorkomen dat ze ineens in de auto zitten.
Daarna nog even wat boodschappen gehaald, voor de zekerheid een fles `anti bug spray` gehaald omdat ik hoorde dat er wel eens kakkerlaken waren gezien in het huis. Ik had ze de hele week nog niet gezien, maar drie keer raden..... zojuist liep er een door de keuken. Gelukkig hebben we een stoere huisgenoot die met mijn spray en wc papier de kakkerlak heeft laten verdwijnen zonder dat ik hem heb hoeven zien. Maar de gedachte dat ze er dus echt zitten......... (kippenvel).
Morgenochtend even een huisgenoot wegbrengen naar haar werk en daarna doorrijden naar het zwembad. Nu lekker m`n bed in en hopelijk onderweg geen kakkerlakken tegenkomen!
Welterusten allemaal!
Mijn vorige verslag liep t/m woensdag dus ik ga verder vanaf donderdag. `s ochtends een bijeenkost op kantoor om wat regels door te spreken. `s middags een Xhosa les gehad met een aantal andere vrijwilliigers. Dat is de taal die hier veel gesproken wordt, te herkennen aan de klikgeluiden. Vrijdag had ik mijn eerste werkdag in een weeshuis, Mhislhani. Het is een weeshuis opgezet door een echtpaar uit Ierland. Zij krijgen geen subsidie vanuit de gemeente, waardoor de kinderen helaas niet meer zien dan een rondje om het huis en de tuin bij het huis omdat daar simpelweg geen geld voor is. Op dit moment zijn er 5 kinderen, waarvan er een is geadopteerd door het echtpaar. Onlangs zijn er twee andere kinderen geadopteerd waardoor het nu redelijk rustig is in het huis. De kinderen zijn wees, of uit huis geplaatst wegens bijvoorbeeld alcoholverslaving. Er zijn hier een hoop mensen die hun verdriet en ellende wegdrinken waardoor er soms een onhoudbare situatie ontstaat voor de kinderen waardoor ze in erge gevallen uit huis worden geplaatst. Zo zijn er twee broertjes bij ons terecht gekomen met gedragsproblemen en hechtingsproblematiek. Daarnaast is er een jongetje van bijna 1, als hij je alleen al aankijkt dan smelt je en neem je hem het liefste mee naar huis. Dan is er nog een heel bijzonder kind. Hij doet mij ontzettend denken aan lieve Nino, een aantal van jullie zal weten wie ik bedoel. Het ventje is 7 jaar, maar heeft de grote van een baby van 6 maanden. Hij heeft sinds twee weken een sonde in zijn buik. Hij stond op een wachtlijst voor een aangepaste rolstoel maar dit zou minimaal maanden, misschien wel een jaar gaan duren. Tot er ineens een aangepaste rolstoel voor de deur stond. Tot op de dag van vandaag weet niemand waar deze vandaan is gekomen, iedereen noemt het `a gift from heaven`.
Ik werk daar samen met een huisgenoot, er werken twee vrouwen die de hele dag in de keuken staan en de luiers verschonen, en een verpleegkundige voor de sondevoeding e.d. Mijn werkdag duurde van 09.00-14.00 uur. Daarna met een huisgenoot meegereden naar de supermarkt om de nodige boodschappen te halen. `s avonds met drie huisgenoten uiteten gegaan en cocktails gedronken. Dat soort dingen kosten hier allemaal geen drol voor Nederlandse begrippen. Na het eten moesten we electriciteit kopen aangezien die op was. Ik hoor jullie al denken, electriciteit kopen? Ja, zo gaat dat hier.. Er hangt een soort kastje, je koopt dan een soort prepaid tegoed waarvan je de code moet intoetsen op het kastje en de energie dan wordt `bijgeschreven`. Je betaald daar 400 rand (28 euro) voor en dan heb je ongeveer twee weken energie. Dat soort dingen doen we vanuit de huispot.
Op zaterdag hebben we het hele huis schoongemaakt en daarna ben ik met twee huisgenoojes naar het strand gegaan. `s avonds thuis gegeten, ik had vers brood gekocht alleen wist ik niet zo goed of ik nou geroosterd brood of cake aan het eten was... Ik ben er inmiddels achter dat hoe kouder het `s avonds is, hoe warmer het de volgende dag is. En dat klopte, want zondag was het erg warm. En dat kwam mooi uit, want wij gingen met z`n vieren naar een wildpark. Zondagochtend kregen we ontbijt op bed van Jaap, onze 60-jarige huisgenoot. Om 13.5 vertrokken we bepakt en bezakt met camera`s en dikke kleren voor `s avonds naar het wildpark dat op drie kwartier rijden van het huis ligt. We kwamen daar aan en moesten wat dingen tekenen `voor het geval dat`. We kregen een gids/chauffeur toegewezen (die er overigens best mocht zijn) en gingen de jeep in. Een open jeep, met in totaal 8 toeristen. Er mocht geen eten mee, omdat de beesten dit zouden ruiken en daar al vaker `ellende` van is gekomen. We hebben maar niet verder gevraagd ;)
Na een rit van twee uur tussen wilde olifanten, nijlpaarden, impalas, zebras, neushoorns en zelfs krokodillen was een korte plaspauze en de mogeijkheid om wat warmers aan te trekken. Korte broek uit, lange broek aan en dik vest. En dat was nodig want het koelt snel af. Toen weer verder de wildernis in, langs de giraffen en uiteindelijk naar de leeuwen en tiijgers. En dan is zo`n open jeep toch ineens niet zo veilig meer.. gelukkig heeft iedereen al zijn of haar lichaamsdelen nog en is het helemaal goed verlopen maar ik heb toch wel een aantal keren mijn adem ingehouden. Inmiddels was iedereen aardig verkleund en gingen we naar een groot huis met in het midden een groot kampvuur. We konden drankjes halen bij de bar, ondertussen werd er mondhamonica en gitaar gespeeld. Vervolgens werd het bufffet geopend, niet echt mijn ding dat eten, dus na wat droge rijst en brood had ik het wel gezien. Gelukkig was het toetje heerliijk (iets lokaals) en daarna weer lekker bij het warme vuur waar we hebben gezongen terwijl onze gids gitaar speelde. Een magische dag die werd afgesloten met een rit naar de uitgang van het park onder een prachtige sterrenhemel waar wij onder warme dekens van genoten. Een hele bijzondere dag dus.
Vandaag zou ik vrij zijn, maar Afrika zou Afrika niet zijn als dat ineens zou veranderen. Ik werd om 9 uur gebeld of ik om half tien in het zwembad kon zijn. Hier was nog niets over afgesproken, er was alleen gevraagd of ik mogelijk wilde meewerken aan een nieuw project om basisschoolkinderen watervrij te maken. Dus snel aangekleed en vervolgens werd ik opgehaald en bij het zwembad afgezet. Er zijn zes jongeren waaraan ik deze week ga uitleggen hoe zij kinderen watervrij kunnen maken. Vandaag theorie, morgen praktijk. Volgende week langs scholen om te kijken hoeveel kinderen er mee kunnen en mogen doen.
En dan nog een ander heugelijk nieuwtje, sinds vanmiddag zijn Marinka (mijn reis- en huisgenootje) trotse eigenaar van een huurauto. Een witte Chico. De verhuurder vond het fijn om ons eerst rijles te geven, aangezien het stuur rechts zit en je hier aan de linkerkant van de weg rijdt. Gelukkig vertrouwde hij ons genoeg om de auto mee te `krijgen`. Het is de goedkoopste auto, we moeten 2700 rand (190 euro) per maand betalen. Heel erg wennen dat je aan de andere kant moet rijden, met links moet schakelen en dat de stoplichten niet voor je staan maar in de straat waar je in gaat rijden. Helaas geen centrale deurvergrendeling, dus na het instappen alle deuren op slot doen omdat er bij veel kruispunten bedelaars midden op de weg staan of mensen die kranten verkopen die er niet helemaal betrouwbaar uitzien en we dus willen voorkomen dat ze ineens in de auto zitten.
Daarna nog even wat boodschappen gehaald, voor de zekerheid een fles `anti bug spray` gehaald omdat ik hoorde dat er wel eens kakkerlaken waren gezien in het huis. Ik had ze de hele week nog niet gezien, maar drie keer raden..... zojuist liep er een door de keuken. Gelukkig hebben we een stoere huisgenoot die met mijn spray en wc papier de kakkerlak heeft laten verdwijnen zonder dat ik hem heb hoeven zien. Maar de gedachte dat ze er dus echt zitten......... (kippenvel).
Morgenochtend even een huisgenoot wegbrengen naar haar werk en daarna doorrijden naar het zwembad. Nu lekker m`n bed in en hopelijk onderweg geen kakkerlakken tegenkomen!
Welterusten allemaal!
-
22 September 2014 - 23:00
Esther Hoogland:
Hey Mandy, leuk verslag!! Super dat je lekker aan het wennen bent en bezig bent met de kindjes, wat je zo graag wilde, groetjes vanuit een beetje herfstachtig Nederland xx -
23 September 2014 - 09:22
Annet En Jan:
Ha Mandy wat een afwisselend bestaan heb je daar zeg, van weeshuis naar wilde dieren. Indrukwekkende verhalen ook over die kinderen. Mijn broer adopteerde indertijd twee jongens en mijn nichtje een special need meisje. We hebben zelf kunnen zie hoe belangrijk goede opvang is in de eerste levensjaren. Je doet belangrijk werk daar. Geen etenswaren in de wildernis zou ik inderdaad maar doen :) . Groet ook van Jan , Annet -
23 September 2014 - 09:49
Jan En Ank Vlek:
Lieve Mandy,
We lezen met veel plezier je mails. Wat jammer dat in de tijd dat tante Ton in Afrika was alles per brief moest en zo' brief zo lang onderweg was.
We wensen je het allerbeste en leven met je mee.
Liefs,
Oom jan en tante Ank -
23 September 2014 - 15:14
T Wiskamp:
Hallo Mandy,
Wat een leuke verslagen schrijf jij!Wat maak jij veel mee,erg leuk om dat te lezen.Zo n wildpark zal vast een hele ervaring zijn,dat is een van de wensen van Wim ook,maar van mij niet zo.Je doet daar wel veel ervaring op en dat zal je altijd ten goede komen.Ik hoop dat je nog een hele fijne tijd hebt daar en dat je ook volop kan genieten,maar........niet van die kakkerlakken,dat zou voor mij ook niets zijn,maar dat zal daar wel meer voorkomen.Dat zal iets voor mijn dochter Melanie zijn............die gaat al door het lint van een spin............
Nou Mandy,nog heel veel sterkte daar met werken en geniet er maar van!!!!!!!!!Groetjes,Treesxxx -
23 September 2014 - 18:09
Mieke Slotboom Stemerdink:
Hey Mandy, het klinkt allemaal onwerkelijk hoor. Maar ook een hele ervaring. Dat zul je straks je hele leven mee dragen net als je moeder. Probeer ook echt even rust te pakken.. je doet zooooooveeeel. Heel veel liefs van ons... en hier gaat het niet niet op, hoe koeler de nacht hoe warmer de dag erna... het is wat frisjes.
-
23 September 2014 - 21:42
Ellen Knuist:
Hoi Mandy,
Wat grappig dat je al schrijft "bij ons" het geeft al aan hoe je je thuis voelt en betrokken bent bij de kids. Je doet erg goed werk, je verslagen zijn boeiend om te lezen. Doe rustig aan en let goed op jezelf. Sterkte met de kakkerlak, afgelopen vakantie ben ik er ook 1 tegen gekomen en ik wilde gelijk naar huis. Ze doen niks, maar het idee, bah! Groetjes, Ellen -
23 September 2014 - 21:52
Yvonne:
Hai Mandy,
Wat heerlijk om weer een verslag van je te lezen. Het eerste wat mij opvalt is dat je het al over "bij ons terecht gekomen" hebt. Fijn om te lezen, dat betekent dat je je thuis voelt en dat is mooi, de eerste tekenen van gewenning!!
Wat gaaf ook dat je je zwemkwaliteiten ook daar kan inzetten, geweldig toch dat je de mensen daar iets kan leren. Maar wat ik vooral geweldig vond was de foto van dat heerlijke ventje die je moeder aan mij doorstuurde. Wat een lekker ding, om op te vreten. Moeilijk voor te stellen dat er mensen zijn die een kind "weggeven" . De omstandigheden dwingen mensen er toe maar toch.....hartverscheurend!
Ik wil je niet bang maken maar......toen wij in Curacao waren hebben we ook leuke kakkerlak ervaringen opgedaan. Brrrr....van die hele grote. Op een gegeven moment zat er 1 op de rug van mijn zwager en Bas heel droog " he, ome Leo, er zit een Feyenoorder op je rug". Je kon mij weggooien maar ik heb die Feyenoorder echt niet van zijn rug gehaald, snel Peter geroepen want, ieh, wat zijn ze vies, kriebels als ik er aan denk.
Je werktijden zijn ook lekker, fijn dat er tijd voor jezelf is om ook nog Afrika verder te ontdekken. Goh, wat zal jij straks vol verhalen en foto's terugkomen. Dan denk ik weer gelijk aan je moeder, aan alle verhalen van haar, hoe vol ze was van alles wat ze daar beleefd had. It's al in the family!!
Nou meis, geniet, laat je voetstappen daar achter en zuig alles op. En als er een moeilijk momentje komt.......dat mag :) Dikke kussen vanuit een koud Nederland waar alles is zoals toen je wegging dus waar je niks van mist. -
25 September 2014 - 20:17
Opa En Oma:
Lieve Mandy
Wat maak jij veel mee zeg. Nu weer zo'n zwemproject er bij. Jammer dat het vandaag niet door ging maar er is nog tijd genoeg. Wel iets bijzonders , dat zo iets op je pad komt.
Wat zul je genoten hebben in het safari park. De foto 's zijn heel mooi en zo zien wij ook nog wat van Afrika.
Net mama aan de telefoon gehad en ik hoorde dat het met het autorijden heel goed gaat. Gelukkig maar .
Morgen komt mama hier koffie drinken en dan gaan we samen naar de boogaart want het is festival bij V en D. Kun je daar ook winkelen want daar ben je gek op.
Hier gaat alles verder goed. Gisteren een dagje rondleiding door Den Haag gemaakt. Gedeeltelijk lopen ( rollator meegenomen) en gedeeltelijk met de bus. Na afloop naar Simonis in Schevenigen kregen we een portie kibbeling. Gelukkig kon opa een patatje krijgen.
Mandy geniet van je projecten en van alle leuke dingen die je zeker tegen komt.
Lieve groetjes van ons en een dikke kus. Dagggg
Opa en oma -
27 September 2014 - 14:44
Mirjam:
Tot nu toe heb je het wel erg leuk daar op het eten en de kakkerlakken na. Dat is voor mij echt een reden om nooit naar zo'n land te gaan. Wat leuk dat je ook je zwemlessen daar kan voortzetten. Geniet maar volop want dit zal je niet vaak meer meemaken, of je moet er je werk van maken dat kan natuurlijk ook nog. Veel plezier nog en knuffel al die kleine afrikaantjes niet dood. Liefs van Mirjam. -
28 September 2014 - 21:48
Helma:
Hé Mandy,
Ik heb een paar drukke weken achter de rug dus nu pas tijd om te lezen. Erg leuk om op deze manier een beetje met je mee te kunnen leven! Net een week voorbij en je hebt al zoveel beleefd. Je kunt wel een boek schrijven als je straks weer terug bent! Fijn dat er naast het werken ook nog tijd over blijft om wat van het land te zien en beleven. Je kunt daar vast wel gebruik maken van alles wat je geleerd hebt tijdens je stage bij Sophia. En je zwemles-ervaring komt ook helemaal van pas!
Veel succes daar en ik blijf lezen hoor!
Liefs, Helma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
