Aangekomen in Zuid-Afrika
Door: Mandy
Blijf op de hoogte en volg Mandy
17 September 2014 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Daar is `ie dan, het eerste reisverslag vanuit Zuid-Afrika.
Maandagmiddag vertrokken naar Schiphol, Whitley kwam mij thuis uitzwaaien. Op schiphol koffer laten sealen en afgegeven bij de balie. Daarna stonden ineens mijn lieve vriendinnetjes Chantal en Miranda naast me! Met z`n allen wat gedronken en daarna afscheid van iedereen genomen. Gelukkig is terugkomen minder verdrietig dan weggaan dus ik heb iets om naar uit te kijken. De eerste vlucht van Amsterdam naar London, iets minder dan een uur vliegen en zelfs dan nog drinken en een zakje chips aan boord. Hierna even wachten op de volgende vlucht, van London naar Johannesburg. Deze vlucht vertrok om 21.20. We (ik en mijn reisgenoot Marinka, die ik voor vertrek 1x ontmoet had) dachten bij het online inchecken dat we wat ruimere plekken hadden, maar dat was helaas de rij voor ons. Er lag een pakketje met een dekentje, kussen en tandenborste klaar. Een eigen tv scherm in onze stoel met een ruime keuze aan allemaal nieuwe fims. Net toen ik wilde gaan slapen kwam er ineens een warme maaltijd om 00.30 uur. Uiteraard zoals de meesten van jullie weten ben ik niet zo`n alleseter en al helemaal niet om half 1 snachts dus ik heb alleen het toetje op. Na een nacht met weinig slaap werden we om 07.00 gewekt voor het ontbijt. English breakfast om 07.00 uur dus jullie raden het al, wederom weinig op. Eenmaal op Johannesburg aangekomen (inclusief opgezwollen voeten helaas) moesten we onze koffers zelf ophalen en weer afgeven maar... eerst een stempel in je paspoort zien te krijgen. Werd erg ondervraagd wat ik kwam doen, had van te voren al de opdracht gekregen niet te zeggen dat je hier komt om te werken want heb je de kans dat je niet naar binnen mag. Dus netjes gezegd dat ik hier kom voor een `vacation` als een `tourist`. Na enige twijfel werd ik gelukkig toch binnengelaten. Daarna wachten op de koffers, gelukkig waren ze er! Toen door de douane, ik heb waarschijnlijk een boevenkop want ik werd weer gefouilleerd en moest mn handbagage openmaken. Vervolgens weer gewacht op de volgende vlucht. Een armoedig vliegtuig maar stoelen bij de nooduitgang dus heerlijke beenruimte. Ineens roken we weer een etenslucht, wat bleek; een warme lunch. Een droog broodje en een soort puddinkje op. Daarna aangekomen in Port Elizabeth met een heerlijke zon. De inwoners vinden het veel te koud en lopen met dikke truien aan en mutsen op terwijl wij hier in een shirt en slippers lopen omdat het 22 graden is. Op Port Elizabeth werden we opgehaald door Jacco, een van de medewerkers van Ready4life, die het verblijf en de projecten regelen. We hadden ons voorbereid op een lange autorit, maar na 5 minuten waren we al bij het huis. Autostuur aan de rechterkant, aan de linkerkant rijden, erg wennen en eng af en toe. Zelf nog niet gereden maar dat zal er ooit van moeten komen. In het huis wonen nu 4 anderen, met ons erbij dus 6. Een man van 60 die aan het einde van de maand weggaat, een jongen van 25 die hier al sinds februari zit een twee meiden waarvan een Duits. Zij zitten hier sinds drie weken. Even bijgekomen van de reis en toen een kamer uitgezocht. Inmiddels alweer verhuisd naar een andere kamer maar dat schijnt hier normaal te zijn. Er zijn drie badkamers waarvan 1 in de tuin maar daar komt bijna geen water uit de douche. Twee badkamers binnen waarvan er een aan een slaapkamer grenst en die blijkbaar alleen door die persoon zelf wordt gebruikt. Persoonlijk vind ik dat asociaal maar niemand maakt zich er verder druk om dus ik dan ook maar niet. Dat geldt hetzelde m.b.t. hygiene. Mam ik weet dat thuis niet de netste ben maar hier..... ik ging geijk met schoonmaakdoekjes los op de wc bril maar die was niet schoon te krijgen. De keuken is hetzelfde verhaal, je eigen bord en glas afwassen kennen ze hier niet.. Ook daar ga ik maar overheen kijken. Na een nacht met 12 uur slaap werden we vanmorgen om 10.00 uur opgehaald door Jacco die ons een `townshiptour` gaf. Er werd duidelijk aangegeven waar je wel en niet mag komen als `witte`. Je hebt hier de witten, de coloured en de zwarten. Iedereen heeft een eigen deel in deze stad. We zijn door de krottenwijken gereden, overal afval en loslopende honden en koeien. Ook worden er gewoon langs de kant van de weg dode koeien in stukken gesneden en op grote barbeques gelegd. Misselijkmakend enerzijds, maar anderzijds hoort dat er hier bij en zijn wij verwend met ons kant en klare vlees in de supermarkt. De tour stopte midden in een kerkhof. Hoopjes zand met een zelfgemaakt kruisje v.s. graven met echte stenen voor de mensen die het duidelijk wat beter hadden. Kindergraven met verse bloemen. Na de tour wat gegeten vlakbij het strand waar iedereen binnen zat omdat ze het te koud vonden. Voor 2.50 euro een soort tosti en wat `patatjes` met een groot glas koude cola zero. Daarna terug naar het huis. Ik merk nu al hoe goed en fijn ik het thuis heb en dat besef zal alleen maar sterker worden wanneer ik straks aan het werk ga met de weeskinderen. Ik moet erg wennen aan alles en ben daardoor ontzettend moe en mis de mensen die mij lief zijn. Dat gevoel zal hopelijk minder worden wanneer ik hier gewend ben en iedere dag aan het werk ben. De tijd is hier hetzelfde als in Nederland, maar hier is het vanaf 6 uur al donker. Je mag (en wilt) overdag (en savonds al helemaal) absoluut niet alleen de deur uit. Ik ga zo nog proberen wat fotos de plaatsen zodat jullie ook wat beelden hebben bij mijn (erg lange, sorry) verhaal.
Dikke kus vanuit Zuid-Afrika xxx
Maandagmiddag vertrokken naar Schiphol, Whitley kwam mij thuis uitzwaaien. Op schiphol koffer laten sealen en afgegeven bij de balie. Daarna stonden ineens mijn lieve vriendinnetjes Chantal en Miranda naast me! Met z`n allen wat gedronken en daarna afscheid van iedereen genomen. Gelukkig is terugkomen minder verdrietig dan weggaan dus ik heb iets om naar uit te kijken. De eerste vlucht van Amsterdam naar London, iets minder dan een uur vliegen en zelfs dan nog drinken en een zakje chips aan boord. Hierna even wachten op de volgende vlucht, van London naar Johannesburg. Deze vlucht vertrok om 21.20. We (ik en mijn reisgenoot Marinka, die ik voor vertrek 1x ontmoet had) dachten bij het online inchecken dat we wat ruimere plekken hadden, maar dat was helaas de rij voor ons. Er lag een pakketje met een dekentje, kussen en tandenborste klaar. Een eigen tv scherm in onze stoel met een ruime keuze aan allemaal nieuwe fims. Net toen ik wilde gaan slapen kwam er ineens een warme maaltijd om 00.30 uur. Uiteraard zoals de meesten van jullie weten ben ik niet zo`n alleseter en al helemaal niet om half 1 snachts dus ik heb alleen het toetje op. Na een nacht met weinig slaap werden we om 07.00 gewekt voor het ontbijt. English breakfast om 07.00 uur dus jullie raden het al, wederom weinig op. Eenmaal op Johannesburg aangekomen (inclusief opgezwollen voeten helaas) moesten we onze koffers zelf ophalen en weer afgeven maar... eerst een stempel in je paspoort zien te krijgen. Werd erg ondervraagd wat ik kwam doen, had van te voren al de opdracht gekregen niet te zeggen dat je hier komt om te werken want heb je de kans dat je niet naar binnen mag. Dus netjes gezegd dat ik hier kom voor een `vacation` als een `tourist`. Na enige twijfel werd ik gelukkig toch binnengelaten. Daarna wachten op de koffers, gelukkig waren ze er! Toen door de douane, ik heb waarschijnlijk een boevenkop want ik werd weer gefouilleerd en moest mn handbagage openmaken. Vervolgens weer gewacht op de volgende vlucht. Een armoedig vliegtuig maar stoelen bij de nooduitgang dus heerlijke beenruimte. Ineens roken we weer een etenslucht, wat bleek; een warme lunch. Een droog broodje en een soort puddinkje op. Daarna aangekomen in Port Elizabeth met een heerlijke zon. De inwoners vinden het veel te koud en lopen met dikke truien aan en mutsen op terwijl wij hier in een shirt en slippers lopen omdat het 22 graden is. Op Port Elizabeth werden we opgehaald door Jacco, een van de medewerkers van Ready4life, die het verblijf en de projecten regelen. We hadden ons voorbereid op een lange autorit, maar na 5 minuten waren we al bij het huis. Autostuur aan de rechterkant, aan de linkerkant rijden, erg wennen en eng af en toe. Zelf nog niet gereden maar dat zal er ooit van moeten komen. In het huis wonen nu 4 anderen, met ons erbij dus 6. Een man van 60 die aan het einde van de maand weggaat, een jongen van 25 die hier al sinds februari zit een twee meiden waarvan een Duits. Zij zitten hier sinds drie weken. Even bijgekomen van de reis en toen een kamer uitgezocht. Inmiddels alweer verhuisd naar een andere kamer maar dat schijnt hier normaal te zijn. Er zijn drie badkamers waarvan 1 in de tuin maar daar komt bijna geen water uit de douche. Twee badkamers binnen waarvan er een aan een slaapkamer grenst en die blijkbaar alleen door die persoon zelf wordt gebruikt. Persoonlijk vind ik dat asociaal maar niemand maakt zich er verder druk om dus ik dan ook maar niet. Dat geldt hetzelde m.b.t. hygiene. Mam ik weet dat thuis niet de netste ben maar hier..... ik ging geijk met schoonmaakdoekjes los op de wc bril maar die was niet schoon te krijgen. De keuken is hetzelfde verhaal, je eigen bord en glas afwassen kennen ze hier niet.. Ook daar ga ik maar overheen kijken. Na een nacht met 12 uur slaap werden we vanmorgen om 10.00 uur opgehaald door Jacco die ons een `townshiptour` gaf. Er werd duidelijk aangegeven waar je wel en niet mag komen als `witte`. Je hebt hier de witten, de coloured en de zwarten. Iedereen heeft een eigen deel in deze stad. We zijn door de krottenwijken gereden, overal afval en loslopende honden en koeien. Ook worden er gewoon langs de kant van de weg dode koeien in stukken gesneden en op grote barbeques gelegd. Misselijkmakend enerzijds, maar anderzijds hoort dat er hier bij en zijn wij verwend met ons kant en klare vlees in de supermarkt. De tour stopte midden in een kerkhof. Hoopjes zand met een zelfgemaakt kruisje v.s. graven met echte stenen voor de mensen die het duidelijk wat beter hadden. Kindergraven met verse bloemen. Na de tour wat gegeten vlakbij het strand waar iedereen binnen zat omdat ze het te koud vonden. Voor 2.50 euro een soort tosti en wat `patatjes` met een groot glas koude cola zero. Daarna terug naar het huis. Ik merk nu al hoe goed en fijn ik het thuis heb en dat besef zal alleen maar sterker worden wanneer ik straks aan het werk ga met de weeskinderen. Ik moet erg wennen aan alles en ben daardoor ontzettend moe en mis de mensen die mij lief zijn. Dat gevoel zal hopelijk minder worden wanneer ik hier gewend ben en iedere dag aan het werk ben. De tijd is hier hetzelfde als in Nederland, maar hier is het vanaf 6 uur al donker. Je mag (en wilt) overdag (en savonds al helemaal) absoluut niet alleen de deur uit. Ik ga zo nog proberen wat fotos de plaatsen zodat jullie ook wat beelden hebben bij mijn (erg lange, sorry) verhaal.
Dikke kus vanuit Zuid-Afrika xxx
-
17 September 2014 - 19:55
Annet En Jan:
Ha Mandy je bent een echt avontuur aangegaan. Wat een ervaring om dit mee te maken. Ben echt benieuwd hoe het daar zal zijn. Kijk uit naar je verhalen ! Eerst maar even wennen aan alles succes!! -
17 September 2014 - 20:03
Sandra:
Wat fijn om te horen dat je in ieder geval goed bent aangekomen, een hele belevenis op zich zo te lezen!
Ik hoop voor je dat je je snel op je gemak voelt en kunt genieten van al het goede werk dat je daar gaat doen. Het zal misschien moeilijk zijn in het begin, maar wat zullen ze je dankbaar zijn dat je voor 3 maanden het luxe leven hebt opgegeven om hen, die het minder hebben, te komen helpen.
Neem alle tijd om rustig te wennen en weet dat ik nu al uitkijk naar je volgende verhaal!
X san -
17 September 2014 - 20:06
Anke:
Hoi Mandy,
Wat een avontuur! Hoop dat je snel went, dit wordt een ervaring om nooit te vergeten. Ik kijk uit naar je volgende verhaal.
Groetjes, Anke -
17 September 2014 - 20:44
Bianca Broeks:
Hey wijffie,
Fijn om al een eerste verhaal te lezen!
Mooi dat jij, en je koffers, goed zijn aangekomen.
Veel plezier en doe voorzichtig
Xxx -
17 September 2014 - 20:44
Yvonne Oomens:
Hai Mandy,
Zo, jouw avontuur is begonnen. Leuk dat je zo uitgebreid verslag doet, kunnen we alles van een afstandje meebeleven. Wat een contrast hè met ons leventje en het leven daar. 2 werelden van verschil maar daar moet je eigenlijk niet te lang bij stilstaan. Je weet dat het zo is en zowel zij als wij kunnen daar weinig tot niks aan veranderen. Je realiseert je denk ik nu eens dubbel en dwars hoe goed wij het hebben. En toch klagen we lekker maar dat hoort er gewoon bij.
Bizar dat ze verschillende wijken hebben voor verschillende kleurtjes. Laat ze maar niet horen wat er een gezeur hier is over Zwarte Piet!!
Dat je moet wennen is zo logisch als maar zijn kan. De wetenschap zo lang " alleen" van huis te zijn, in zo'n andere wereld terecht komen en met andere mensen om je heen met andere gewoontes, het hoort er allemaal bij. Maar bovenaan staat dat jij een ervaring gaat krijgen waar velen van ons jaloers op zijn. Je moeder heeft zoiets beleeft maar de meeste van ons niet en daar zijn we best een beetje jalors op. Dit neem je de rest van je leven mee en ook al zal je het zo nu en dan moeilijk hebben, vergeet dan niet dat je een super ervaring rijker bent straks en je over 3 maanden iedereen die je lief is weer ziet dus......op een moeilijk momentje gewoon even huilen en daarna monter weer verder gaan. Denk maar aan al die lieve weeskindjes die jou dankbaar zijn gewoon omdat je er bent, dat je om ze geeft en dat je er voor ze bent. Lieve Mandy, geniet waar je kan, snuif alles op, leg zoveel mogelijk vast maar wees ook voorzichtig a.u.b. We kijken uit naar verslagen en foto's en zullen zo nu en dan reageren zodat je wat te lezen hebt. Dikke kus van ons 4 -
17 September 2014 - 21:59
Esther Hoogland:
Hey Mandy, goed te lezen dat je op de plaats van bestemming bent. Een hele andere wereld, leuk om je verslag te lezen. Ik hoop dat je snel wat meer je plekje vindt daar en lekker aan het werk kan. Dikke knuffel, xxxx Esther -
17 September 2014 - 22:05
Hans:
Hey, schat, leuk en lang verhaal, ga zo door!
Blij dat je goed bent aangekomen enz.
Geniet van die paar vrije dagen, daarna hard aan het -vrijwillige!-werk. Dan zul je je niet meer snel vervelen, denk ik.
Heel veel plezier, maar ook graag voorzichtig, hoor! We willen je wel "heel" terugzien!
Liefs, papa -
17 September 2014 - 22:12
Robbert, Annelies, Jurriaan En Anneroos:
Lieve Mandy,
Wat fijn om te horen dat je goed bent aangekomen!!
Het zal best een wereld van verschil zijn maar ik weet zeker dat jij je als een vis in het water zal voelen bij de weeskindertjes. Het is denk ik heel dankbaar werk.
Geniet ervan en ook ik kijk weer uit naar je volgende verhaal!
Liefs van ons allemaal -
17 September 2014 - 22:19
Ellen Knuist:
Hoi Mandy,
We kennen elkaar door je moeder en ik vind het super leuk om jou te volgen, je verslag kan niet lang genoeg zijn. Ik heb veel respect voor jou doordat je je voor 3 maanden gaat inzetten voor weeskinderen in een vreemd land en een andere cultuur. Super!!!! Ik wens je veel succes en kijk nu al uit naar je volgende verslag. Groetjes, Ellen -
17 September 2014 - 22:46
Mirjam:
Wat een lang verslag, het zal zeker niet mee vallen daar. Maar zoals je zelf zegt als je straks aan het werk bent zal het vast beter gaan. Ik hoop dat het je veel voldoening gaat geven. Sterkte en ik wacht met spanning op je volgende verslag. Veel liefs van Mirjam. -
17 September 2014 - 22:50
Angela:
Lieve Mandy. Mooi verhaal en ga er een prachtige tijd van maken. Ik ben benieuwd naar het vervolg. Heel veel plezier en succes. Dikke knuffel. -
17 September 2014 - 23:00
Mieke Slotboom:
Hey lieve Mandy,
Wat je dan al meemaakt in een korte tijd. Ik hoop dat je je snel gaat thuis voelen. Het is een hele ervaring....een dikke kus uit Winterswijk -
18 September 2014 - 09:15
Ron:
Lieverd,
Het contrast is heel groot. Ja, je bent moe van al die indrukken, en ja, het gaat wennen, maar nooit helemaal. En dat moet ook!
Ik vind je heel stoer en weet dat je daar heel goed bezig bent en nog gaat zijn. Inderdaad, hou je aan die paar basic rules en wees voorzichtig. Bovenal: geniet er van.
Ik kijk uit naar je volgende verslag. Kus en knuf. -
18 September 2014 - 09:21
Birgit De Heij:
Hoi Mandy, wat hartikkeleuk om te lezen hoe het je dar vergaat. En tuurlijk valt het niet mee, het begin is het lastigste, alles anders, alles en iedereen nieuw dat na zo'n reis. Hou je haaks! -
18 September 2014 - 19:45
Opa En Oma:
Hallo Mandy
Bedankt voor het lange verslag. Gisteren heb ik geprobeerd een reactie geplaatst te krijgen maar dat lukte niet. Nu dit kleine bericht en dan kijk ik of het lukt dan ga ik een lange mail sturen.liefs opa en oma -
18 September 2014 - 19:57
Opa En Oma:
Lieve Mandy
Het is gelukt en nu dus een echte brief naar jou. Met heel veel interesse hebben we lange verslag gelezen. Wat doe jij veel indrukken op en wat maak je veel mee. Het zal niet allemaal meevallen en het is heel anders dan thuis, maar elke dag gaat het beter en ga je misschien een beetje afrikaans denken en handelen. Zo van. Ik neem het maar zoals het is.
Doe maar een beetje als ik vroeger al zei Oma leeft niet zo benauwd.
Het is wel te hopen dat je aan het werk kan beginnen. Het is immers je lust en je leven.
Natuurlijk horen wij ook de app verhalen van mama. Het zou toch leuk zijn als je ook nog zwemles kan gaan geven. Heb je al auto gereden? Goed dat ik daar niet hoef te rijden. Jou lukt het vast wel, ik kan het hier al niet laat staan daar en dan nog links.
Fijn dat je de foto's stuurde, dan hebben we tenminste een beetje indrukken.
Lieve Mandy kop op, maar daar twijfel ik niet aan. Jij komt er wel.
Dikke kus en lieve groetjes van opa en oma -
19 September 2014 - 17:07
Jan En Ank Vlek:
Lieve Mandy,
Wat een interessant verhaal schrijf jij zeg! We hebben het met veel belangstelling gelezen en vinden je een flinke meid hoor! Wat een doorzettingsvermogen om dit avontuur aan te gaan. Ik wou dat ik in mijn jonge jaren zo flink was geweest! Wij wensen je veel succes .
Lieve groet van Oom Jan en tante Ank uit Delft
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
