Roadtrip: op hoop van zegen.
Blijf op de hoogte en volg Mandy
12 Oktober 2014 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Vorige week vrijdag had ik mijn vorige blog geschreven en sindsdien is er natuurlijk een hoop gebeurd dus tijd voor een nieuw blog. Vrijdagavond zijn we met het hele huis naar de halve finale van het Northernarts festival geweest. Een huisgenoot heeft hieraan meegewerkt dus wij vonden het erg leuk om te zien waar hij de afgelopen maanden mee bezig is geweest. Een super gezellige avond met hele mooie optredens. Daarna wilden we nog even cocktails gaan drinken. Vol enthousiasme liepen we naar binnen, tot we geweigerd werden omdat onze schoenen niet netjes genoeg waren..... Toen maar thuis wat gedronken.
Op zaterdag hebben Marinka en ik de auto laten checken omdat we zondag zouden gaan beginnen aan onze rondreis. De auto was helemaal in orde volgens die man. Bij toeval kwamen we bij een lionpark aan waar de toegang minder dan 4 euro was. Zal wel niet veel voorstellen dachten we maar niets bleek minder waar. Met je eigen auto midden door de natuur langs giraffes en zebra's en aan het einde van het park een restaurant met een adembenemend uitzicht waar we hebben genoten van een lunch van wederom minder dan 4 euro. Dit land blijft me verrassen!
Zaterdagavond m'n koffer ingepakt en zondagochtend om 10 uur zijn we vertrokken. De auto even laten tanken (dat wordt hier namelijk voor je gedaan, evenals het schoonmaken van je vooruit en het checken van je bandenspanning). De eerste stop was in Tsitsikamma. Onderweg eindeloze wegen waar gewoon mensen door de hitte (37 graden die dag) liepen op de snelweg, geen idee waarheen. In Tsitsikamma gegeven bij de bungeebridge, waar je 's werelds hoogste Bungeejump kan maken. En we hebben het bij kijken gehouden want ik heb het hier te erg naar m'n zin om mezelf aan een touwtje vanaf een brug naar beneden te laten vallen. Omdat er in dit plaatsje verder niet veel te doen was hebben we besloten door te rijden naar het volgende plaatsje om zo wat speling in de planning te hebben.
Aan het einde van de middag aangekomen in Plettenbergbay. Onze eerste overnachting, een kamer met eigen badkamer die we even moesten zoeken want die zat in/achter de kledingkast.even wat boodschapjes gehaald voor de volgende dag en toen gegeten bij een restaurantje op het strand met uitzicht op een prachtige ondergaande zon. Het slot van de enig werkende deur was er voor de helft uitgevallen waardoor we de auto amper meer op slot en open konden krijgen. Niet een heel veilig gevoel in dit niet altijd even veilige land. Die nacht heerlijk geslapen, hoe kan dat ook anders, ieder matras is beter dan de matrassen in het vrijwilligershuis waar we 'wonen'.
Volgende ochtend ontbeten en naar het Robbenbergeiland gegaan. Een prachtig stuk natuur waar Marinka mij overhaalde om te gaan hiken. Het was bloedheet (39 graden) maar toch hebben we het gedaan en ik heb er geen moment spijt van gehad. Ruim 2 km gelopen over stenen, zand en hout met ondertussen prachtige uitzichten. Na de hike wilden we weer verder gaan rijden maar... Toen startte de auto niet meer. Na meerdere pogingen, het bijvullen van de koelvloeistof (water) en hulp van een aardige man gelukkig toch weer de auto aan de praat gekregen.
We vonden dat we wel wat te drinken en te eten verdiend hadden, dus op een terrasje gaan zitten en ondertussen ons volgende hostel geboekt in het plaatsje Knysna. Ontzettend aardige eigenaar die ook onze 'raamhendel' heeft gemaakt aangezien we het raam niet meer dicht kregen omdat die hendel eruit was gevallen. Die avond zelf eten gekookt en wederom heerlijk geslapen. Volgende ochtend ontbeten inclusief vers fruit. Op de planning stond paragliden maar er was helaas te weinig wind. Toen wilden we gaan quadrijden maar dat hadden we een week van te voren moeten boeken. Onderweg naar het volgende plaatsje kwamen we ineens een bordje met quadrijden tegen. Er waren geen andere klanten dus we konden gelijk vertrekken. Ze kennen hier geen stopplaatsen incl wc's langs de weg dus onze blaas stond op knappen. Maar helaas het bedrijfje had geen wc. Meerdere pogingen tot wildplassen gedaan maar aangezien het in Nederland zo verboden is krijg ik wildplassen niet in m'n systeem en zat ik dus met een overvolle blaas op die quad. Het zou een tour zijn van een uur, maar dit werd uiteindelijk een ritje door een bosje van 25 minuten. Zoals ik al eerder zei, dit land blijft me verbazen.
Vervolgens zijn we doorgereden naar het plaatsje Oudthoorn. Onderweg even gestopt langs de snelweg waar ik het geniale idee had om in een boom te klimmen omdat dat vast een gave foto zou zijn zo naast een verlaten snelweg in the middel of nowhere. Het idee was leuk, tot ik uit de boom viel met als gevolg een flinke snee, schrammen en blauwe plekken. Gelukkig kon ik er achteraf om lachen. In de auto het volgende hostel gebeld. Ik had er een vreemd gevoel bij en dat gevoel bleek te kloppen want eenmaal daar aangekomen leek de eigenaar een drugsverslaafde alcoholist en de kamer zag er niet best uit. Met de smoes dat vrienden van ons bij een hostel in de buurt waren en we graag met hun wilden overnachten hebben we ons snel uit de benen gemaakt en zijn we naar een ander hostel gegaan.
Dit zag er allemaal prima uit, wederom zelf gekookt en lekker geslapen. De volgende ochtend regende het helaas dus zijn we grotten gaan bezichtigen. We waren er om half 1 maar konden om een onbekende reden niet mee met de tour van 1 uur en moesten maar even wachten tot drie uur. Na wat aandringen kon het ineens wel. Grotten bekijken is niet echt mijn ding maar ach je moet wat als het regent. Vervolgens hadden we het plan om naar een waterval te gaan die ons werd aangeraden. Aan het begin van de weg stond nog een bord met 'waterval open"' waarna ik nog de grap maakte 'hoe kan een waterval nou gesloten zijn'. Drie keer raden, na 12 km offroad in de zeikregen kwamen we aan bij het parkeerterrein voor de waterval......die afgesloten was met een hek... Die met een hangslot op slot zat. Dus weer gezellig terug met de toch al gammele auto. Marinka wilde struisvogelrijden maar daar was het te nat voor. Nog een keer overnacht in het zelfde hostel omdat we de volgende dag in hetzelfde dorp nog wat dingen op de planning hadden staan.
De volgende dag heeft Marinka alsnog kunnen 'struisvogelrijden' en heb ik keihard kunnen lachen om dat eruit zag. Wat een rare beesten en eigenlijk heel sneu dat ze dit doen om geld te verdienen maar eerlijk is eerlijk ik heb me geamuseerd. Daarna gingen we Buffelsdrift, een wildpark waar wij een olifantenrit geboekt hadden. Het koelde die middag snel af dus voor de zekerheid lange broek en vest aan, bleek achteraf niet nodig want het was erg heet zo midden tussen de bergen op de rug van een olifant. Wat een bijzondere ervaring, het lijkt nog steeds een droom. Het zou drie kwartier duren maar dat werd uiteindelijk anderhalf uur. Op dat moment vond ik de 'zuid-Afrikaanse tijd' helemaal niet erg!! Na het rijden mochten we de olifanten eten geven als bedankje en met ze knuffelen. Wat heb ik genoten. Een unieke ervaring waar ik voorheen alleen maar van kon dromen. Na het olifantenavontuur moesten we snel de auto in om door te rijden naar de volgende plaats om te voorkomen dat we in het donker zouden rijden. Het verblijf voor in die plaats hadden we al geregeld dus we zouden 'alleen' 50 km hoeven te rijden.
Wat daarbij niet vermeld werd is dat van de 50 km het 42 km gravelroad was. 42 km offroad op een hoogte van 1600 meter zonder vangrails met een auto die niet startte, waarvan het slot eruit is en de raamhendel er voor de tweede keer af was gevallen. Tijdens het rijden bleken we ook nog eens geen bereik te hebben en vielen ook de knopjes van de verwarming eruit. Gelukkig na bloed zweet en tranen het volgende plaatsje bereikt waar ons een prachtig verblijf stond te wachten. Eigen woonkamer, eigen keuken, eigen badkamer, eigen slaapkamer en zelfs een tuintje. Het was echter zo'n klein dorp dat de supermarkt smiddags al dicht ging en er 1 restaurant was. Wederom heerlijk geslapen, om 9 uur stond de eigenaar voor de deur om te vragen of alles goed was en om ons een fijne reis te wensen.
We gingen verder naar Beaufort West. Onderweg naar het karoo wildpark waar we zelf mochten rijden, tot we weer een gravelroad tegenkwamen. Ik had het inmiddels wel gehad met die wegen en de auto die steeds meer uit elkaar viel dus toen hebben we de veilige route gekozen. Stelde daardoor helaas ook minder voor maar dat namen we voor lief. Daarna aangekomen in Beaufort west op zoek naar ons hostel. Helaas geen double rooms meer beschikbaar dus kwamen we in een 4-persoons dormroom. Lucky for us, we waren de enige twee! Dus voor 8 euro p.p. overnacht in een grote slaapkamer inclusief badkamer midden in het centrum. Zelf gekookt en zelfs struisvogelvlees geproefd!
De volgende dag stonden er eigenlijk nog twee plaatsjes op de planning maar die bleken bij nader inzien toch minder interessant dus besloten we om in 1x terug te rijden naar huis (6.5 uur). Onderweg een paar keer gestopt en weer pogingen tot wildplassen gedaan maar wederom zonder succes. Op weg naar huis wilde apen, schildpadden en leguanen gezien die rustig de weg overstaken en nog een bezoek gebracht aan de valley of desolation. Wat was ik blij dat ik daar een toiletgebouw zag na al die mislukte pogingen onderweg. Vol enthousiasme liep ik de wc in, hoe die eruit zag zal ik jullie besparen maar hij spoelde niet door en er was geen stromend water. Lang leve toiletbrildekjes en vochtige doekjes. Na een lange rit weer 'thuis' en de week afgesloten met een etentje om de hoek van het huis. En toen ik gisteravond in bed stapte wist ik meteen weer hoe slecht het matras was vergeleken met alle slaapplaatsen vd afgelopen week.
Inmiddels is de koffer weer uitgepakt, de was weer schoon en gevouwen. Vandaag lekker een dagje rustig aan gedaan en nagenoten van al het moois dat ik heb mogen zien en doen. Weer klaar voor een nieuwe werkweek, dinsdag alweer een maand hier!
Liefs vanuit Port-Elizabeth xxx
Op zaterdag hebben Marinka en ik de auto laten checken omdat we zondag zouden gaan beginnen aan onze rondreis. De auto was helemaal in orde volgens die man. Bij toeval kwamen we bij een lionpark aan waar de toegang minder dan 4 euro was. Zal wel niet veel voorstellen dachten we maar niets bleek minder waar. Met je eigen auto midden door de natuur langs giraffes en zebra's en aan het einde van het park een restaurant met een adembenemend uitzicht waar we hebben genoten van een lunch van wederom minder dan 4 euro. Dit land blijft me verrassen!
Zaterdagavond m'n koffer ingepakt en zondagochtend om 10 uur zijn we vertrokken. De auto even laten tanken (dat wordt hier namelijk voor je gedaan, evenals het schoonmaken van je vooruit en het checken van je bandenspanning). De eerste stop was in Tsitsikamma. Onderweg eindeloze wegen waar gewoon mensen door de hitte (37 graden die dag) liepen op de snelweg, geen idee waarheen. In Tsitsikamma gegeven bij de bungeebridge, waar je 's werelds hoogste Bungeejump kan maken. En we hebben het bij kijken gehouden want ik heb het hier te erg naar m'n zin om mezelf aan een touwtje vanaf een brug naar beneden te laten vallen. Omdat er in dit plaatsje verder niet veel te doen was hebben we besloten door te rijden naar het volgende plaatsje om zo wat speling in de planning te hebben.
Aan het einde van de middag aangekomen in Plettenbergbay. Onze eerste overnachting, een kamer met eigen badkamer die we even moesten zoeken want die zat in/achter de kledingkast.even wat boodschapjes gehaald voor de volgende dag en toen gegeten bij een restaurantje op het strand met uitzicht op een prachtige ondergaande zon. Het slot van de enig werkende deur was er voor de helft uitgevallen waardoor we de auto amper meer op slot en open konden krijgen. Niet een heel veilig gevoel in dit niet altijd even veilige land. Die nacht heerlijk geslapen, hoe kan dat ook anders, ieder matras is beter dan de matrassen in het vrijwilligershuis waar we 'wonen'.
Volgende ochtend ontbeten en naar het Robbenbergeiland gegaan. Een prachtig stuk natuur waar Marinka mij overhaalde om te gaan hiken. Het was bloedheet (39 graden) maar toch hebben we het gedaan en ik heb er geen moment spijt van gehad. Ruim 2 km gelopen over stenen, zand en hout met ondertussen prachtige uitzichten. Na de hike wilden we weer verder gaan rijden maar... Toen startte de auto niet meer. Na meerdere pogingen, het bijvullen van de koelvloeistof (water) en hulp van een aardige man gelukkig toch weer de auto aan de praat gekregen.
We vonden dat we wel wat te drinken en te eten verdiend hadden, dus op een terrasje gaan zitten en ondertussen ons volgende hostel geboekt in het plaatsje Knysna. Ontzettend aardige eigenaar die ook onze 'raamhendel' heeft gemaakt aangezien we het raam niet meer dicht kregen omdat die hendel eruit was gevallen. Die avond zelf eten gekookt en wederom heerlijk geslapen. Volgende ochtend ontbeten inclusief vers fruit. Op de planning stond paragliden maar er was helaas te weinig wind. Toen wilden we gaan quadrijden maar dat hadden we een week van te voren moeten boeken. Onderweg naar het volgende plaatsje kwamen we ineens een bordje met quadrijden tegen. Er waren geen andere klanten dus we konden gelijk vertrekken. Ze kennen hier geen stopplaatsen incl wc's langs de weg dus onze blaas stond op knappen. Maar helaas het bedrijfje had geen wc. Meerdere pogingen tot wildplassen gedaan maar aangezien het in Nederland zo verboden is krijg ik wildplassen niet in m'n systeem en zat ik dus met een overvolle blaas op die quad. Het zou een tour zijn van een uur, maar dit werd uiteindelijk een ritje door een bosje van 25 minuten. Zoals ik al eerder zei, dit land blijft me verbazen.
Vervolgens zijn we doorgereden naar het plaatsje Oudthoorn. Onderweg even gestopt langs de snelweg waar ik het geniale idee had om in een boom te klimmen omdat dat vast een gave foto zou zijn zo naast een verlaten snelweg in the middel of nowhere. Het idee was leuk, tot ik uit de boom viel met als gevolg een flinke snee, schrammen en blauwe plekken. Gelukkig kon ik er achteraf om lachen. In de auto het volgende hostel gebeld. Ik had er een vreemd gevoel bij en dat gevoel bleek te kloppen want eenmaal daar aangekomen leek de eigenaar een drugsverslaafde alcoholist en de kamer zag er niet best uit. Met de smoes dat vrienden van ons bij een hostel in de buurt waren en we graag met hun wilden overnachten hebben we ons snel uit de benen gemaakt en zijn we naar een ander hostel gegaan.
Dit zag er allemaal prima uit, wederom zelf gekookt en lekker geslapen. De volgende ochtend regende het helaas dus zijn we grotten gaan bezichtigen. We waren er om half 1 maar konden om een onbekende reden niet mee met de tour van 1 uur en moesten maar even wachten tot drie uur. Na wat aandringen kon het ineens wel. Grotten bekijken is niet echt mijn ding maar ach je moet wat als het regent. Vervolgens hadden we het plan om naar een waterval te gaan die ons werd aangeraden. Aan het begin van de weg stond nog een bord met 'waterval open"' waarna ik nog de grap maakte 'hoe kan een waterval nou gesloten zijn'. Drie keer raden, na 12 km offroad in de zeikregen kwamen we aan bij het parkeerterrein voor de waterval......die afgesloten was met een hek... Die met een hangslot op slot zat. Dus weer gezellig terug met de toch al gammele auto. Marinka wilde struisvogelrijden maar daar was het te nat voor. Nog een keer overnacht in het zelfde hostel omdat we de volgende dag in hetzelfde dorp nog wat dingen op de planning hadden staan.
De volgende dag heeft Marinka alsnog kunnen 'struisvogelrijden' en heb ik keihard kunnen lachen om dat eruit zag. Wat een rare beesten en eigenlijk heel sneu dat ze dit doen om geld te verdienen maar eerlijk is eerlijk ik heb me geamuseerd. Daarna gingen we Buffelsdrift, een wildpark waar wij een olifantenrit geboekt hadden. Het koelde die middag snel af dus voor de zekerheid lange broek en vest aan, bleek achteraf niet nodig want het was erg heet zo midden tussen de bergen op de rug van een olifant. Wat een bijzondere ervaring, het lijkt nog steeds een droom. Het zou drie kwartier duren maar dat werd uiteindelijk anderhalf uur. Op dat moment vond ik de 'zuid-Afrikaanse tijd' helemaal niet erg!! Na het rijden mochten we de olifanten eten geven als bedankje en met ze knuffelen. Wat heb ik genoten. Een unieke ervaring waar ik voorheen alleen maar van kon dromen. Na het olifantenavontuur moesten we snel de auto in om door te rijden naar de volgende plaats om te voorkomen dat we in het donker zouden rijden. Het verblijf voor in die plaats hadden we al geregeld dus we zouden 'alleen' 50 km hoeven te rijden.
Wat daarbij niet vermeld werd is dat van de 50 km het 42 km gravelroad was. 42 km offroad op een hoogte van 1600 meter zonder vangrails met een auto die niet startte, waarvan het slot eruit is en de raamhendel er voor de tweede keer af was gevallen. Tijdens het rijden bleken we ook nog eens geen bereik te hebben en vielen ook de knopjes van de verwarming eruit. Gelukkig na bloed zweet en tranen het volgende plaatsje bereikt waar ons een prachtig verblijf stond te wachten. Eigen woonkamer, eigen keuken, eigen badkamer, eigen slaapkamer en zelfs een tuintje. Het was echter zo'n klein dorp dat de supermarkt smiddags al dicht ging en er 1 restaurant was. Wederom heerlijk geslapen, om 9 uur stond de eigenaar voor de deur om te vragen of alles goed was en om ons een fijne reis te wensen.
We gingen verder naar Beaufort West. Onderweg naar het karoo wildpark waar we zelf mochten rijden, tot we weer een gravelroad tegenkwamen. Ik had het inmiddels wel gehad met die wegen en de auto die steeds meer uit elkaar viel dus toen hebben we de veilige route gekozen. Stelde daardoor helaas ook minder voor maar dat namen we voor lief. Daarna aangekomen in Beaufort west op zoek naar ons hostel. Helaas geen double rooms meer beschikbaar dus kwamen we in een 4-persoons dormroom. Lucky for us, we waren de enige twee! Dus voor 8 euro p.p. overnacht in een grote slaapkamer inclusief badkamer midden in het centrum. Zelf gekookt en zelfs struisvogelvlees geproefd!
De volgende dag stonden er eigenlijk nog twee plaatsjes op de planning maar die bleken bij nader inzien toch minder interessant dus besloten we om in 1x terug te rijden naar huis (6.5 uur). Onderweg een paar keer gestopt en weer pogingen tot wildplassen gedaan maar wederom zonder succes. Op weg naar huis wilde apen, schildpadden en leguanen gezien die rustig de weg overstaken en nog een bezoek gebracht aan de valley of desolation. Wat was ik blij dat ik daar een toiletgebouw zag na al die mislukte pogingen onderweg. Vol enthousiasme liep ik de wc in, hoe die eruit zag zal ik jullie besparen maar hij spoelde niet door en er was geen stromend water. Lang leve toiletbrildekjes en vochtige doekjes. Na een lange rit weer 'thuis' en de week afgesloten met een etentje om de hoek van het huis. En toen ik gisteravond in bed stapte wist ik meteen weer hoe slecht het matras was vergeleken met alle slaapplaatsen vd afgelopen week.
Inmiddels is de koffer weer uitgepakt, de was weer schoon en gevouwen. Vandaag lekker een dagje rustig aan gedaan en nagenoten van al het moois dat ik heb mogen zien en doen. Weer klaar voor een nieuwe werkweek, dinsdag alweer een maand hier!
Liefs vanuit Port-Elizabeth xxx
-
12 Oktober 2014 - 22:19
Yvonne:
MOLO,
Wat was er mis met jullie schoenen, geen hakje????
Wat een tegenvaller dat je niet ben gaan bunny jumpen :( geintje, ik had het ook niet gedaan hoor. Ik zou die elastiekjes die ze daar gebruiken voor geen goud vertrouwen. Als ze net zo krakkemikkig zijn als jullie auto.......blijf maar gewoon met 2 benen op de grond.
Wn dat dat wildplassen van jou, whaah, lach me rot :) Kan jou het nou schelen joh, beter een wildplassertje dan rondlopen met een volle blaas. Anekdote: Ik ging, voor het eerst in mijn leven, de 10km hardlopen. Nou ja, hard, hard, joggen laat maar zeggen. Ik loop nooit meer dan 5 km. maar dacht het op karakter wel te kunnen halen dus, vol goede moed van huis vertrokken. Natuurlijk nog plassen voordat ik de deur uit ging want dit mobiele wc's hebben niet mijn voorkeur. Klaar voor de start en af, daar gingen we. Rond de 6 km. dacht ik, ik moet plassen, bij 7 red de druk op mijn poezeige blaasje behoorlijk. Bij de 7,5 was een drinkpost en toen ik de hoek om kwam zag ik een ambulance staan. Regelrecht daarnaar toe gerend, achter de ambulance zo snel als ik kon, 1 been op de toep, 1 op de weg, broek naar beneden en plassen maar. Ik was zo aan het zweten dat ik mijn broek niet meer omhoog kreeg, stond te klooien en om me heen te kijken of mensen niet keken. Maar ja, schijt aan de wereld, ik moest piesen dus...... `volgende keer als je moet, denk maar aan mij en ga zitten waar je kan, maakt allemaal niet uit. We hebben allemaal dezelfde billen dus........boeiend!!
En dan dat struisvogel rijden, pfff, lachwekkend, lijkt me niet comfortabel. Kan me oorstellen dat jij het aan je voorbij hebt laten gaan en alleen gekeken hebt en gelachen. Wat kijken die beesten dom uit hun ogen he!! hihihi, gekke beesten. Op Curacao hebben wij ze daar meegemaakt, maar ze smaken erg lekker!
En....gaan jullie je autootje inruilen of blijven jullie met krakkemikkig autootje op pad gaan?? Zou re maar wel ff naar laten kijken want als je straks 's-avonds ineens weg moet/wil en hij start niet.....brrrr. Is het daar trouwens 's-avonds ook zo pikdonker??
Ik hoop dat je weer snel went aan je matrasje daar in jullie huis. Kan je niet ergens een matras verwisselen of zijn ze allemaal al doorgezakt door al die mensen die daar al hebben geslapen?
Nou meisie, voorzichtig met het autootje, veel plezier met alles wat je daar tegenkomt en meemaakt en tot je volgende verslag.
Byebye -
12 Oktober 2014 - 23:12
Ellen Knuist:
Hoi Mandy,
Wat een avontuur en wat een mooie foto's met de olifanten. Een erg leuk verslag om te lezen, ik kijk al weer uit naar de volgende.
Veel plezier voor de komende week.
Groetjes van Ellen -
13 Oktober 2014 - 07:05
Ed Vergroesen:
ha die Mandy,
het gaat steeds beter met verslagen schrijven, boeiend en leuk om te lezen.
Wat fijn dat je het zo naar je zin hebt en dat je zulke avonturen meemaakt.
Een ervaring waar je heel lang op kunt teren.
Zelfs struisvogelbiefstuk, het gaat nog wel eens wat worden met jou!
Kun je niet gewoon de wegenwacht bellen met al de probleempjes met de auto??
Genoeg gezeik, oeps, verkeerde woordkeus in jouw geval.
Nog heel veel plezier. ook namens je tante Ria,
Oom Ed -
13 Oktober 2014 - 08:16
Mirjam:
Hoi Mandy,
Wat een leuk verslag weer en wat maak jij leuke dingen mee. Wat een mooie foto,s met de olifanten dat wordt straks vast een poster voor op je kamer.Waarschijnlijk ga je nu weer werken, ik hoorde dat het zwemmen weer opnieuw wordt opgestart. Heel veel succes daarmee en veel plezier met je kindjes in het kinderhuis.
Liefs Mirjam. -
13 Oktober 2014 - 08:38
T Wiskamp:
Jeetje Mandy wat gaat de tijd toch snel.Maar wat jij allemaal meemaakt,daar kan je een jaar verhalen vertellen mee vullen.Daar weten wij hier in Nederland zo weinig van af.Wat een mooie natuur is daar,ik zou weleens even om een hoekje willen kijken.Wat een vracht aan ervaring doe jij daar op,op alle gebied hoor.Ik hoop dat je nog een mooie tijd daar hebt en vooral voor later.....al die mooie herinneringen.Heel veel liefs,Treesxxx -
13 Oktober 2014 - 11:10
Jacqueline:
Hoi Lieverd.
Wat een verslag weer........we hebben je de afgelopen week gelukkig elke dag kunnen "spreken" maar soms was het beter in die dagen niet alles te weten( weten wij misschien ook niet, is ook beter denk ik,anders had ik helemaal geen rust).
Voor mij nog altijd niet te bevatten, 15 uur vliegen van huis, midden in de rimboe en bijna overal bereik!
Maar als ik het nu zo achter elkaar allemaal lees dan denk ik, gaat dit over mijn dochter??
Altijd vies van alles, bang van alles, vreselijk lastig met eten ,willen weten waar je aan toe bent, denk dat we een ander kind thuis krijgen.......
De week vrijheid zit erop, ik ben trots op de manier waarop je samen met Marinka, die je eigenlijk helemaal niet goed kent, alles hebt uitgezocht en de plannen hebt gemaakt en jullie je samen sterk hebben gemaakt tegen alle hindernissen die jullie tegenkwamen.
Denk dat jullie alles gedaan en gezien hebben wat op jullie " verlanglijstje" stond.
Nu ga je weer aan het werk, daar waar je eigenlijk voor naar Afrika bent gegaan en waar je hart ligt!
Het zwemprojekt maar vooral het werken met de kindjes in het weeshuis.
Oh wat zou ik je toch een baan naar je zin gunnen als je eenmaal weer thuis bent .
Nog 9 weken te gaan waarin je je in elk geval met hart en ziel kunt geven.
In de weekenden nog genieten van alles wat Afrika nog te bieden heeft.
Veel succes en plezier , geniet maar blijf vooral voorzichtig, we zijn zuinig op je.
Dikke kus mama -
19 Oktober 2014 - 19:39
Dory Biasi:
Hallo Mandy,
Wat een belevenissen allemaal hoor. Maar zulke dingen maak je misschien maar een keer in je leven mee dus geniet ervan. Hebben jullie de auto nog bewaard? Nou gelukkig heeft hij jullie toch weer thuis gebracht.
De maand is zeker voor jou omgevlogen he. Ik denk dat je moeder de dagen telt. Volgende week maandag zie ik haar weer want dan gaan we eten met de peuterdames.
Nou meid werk ze weer met die schatjes van kinderen heb een foto gezien nou je zo ze inderdaad zo meenemen.
Heel veel plezier in je vrije tijd en we lezen het weer de volgende keer
Groetjes Dory -
23 Oktober 2014 - 20:53
Robbert En Annelies Van Spronsen :
Hoi
Mandy wat een boeiende verhale!! Leuk dat je dit met Marinka kan doen!
Geniet ervan en ik kijk uit naar je volgende verslag.
Liefs van ons allemaal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
