Nog maar vier weken te gaan....
Blijf op de hoogte en volg Mandy
12 November 2014 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Allereerst mijn excuses voor iedereen die met smart op mijn blog zat te wachten. Het duurde even, maar hier is 'ie dan!
Het weekend na mijn laatste blog zijn we met z'n vieren naar Jeffreysbay en St. francisbay gegaan. Zaterdagmiddag vertrokken, via een route langs zee zijn we naar Jeffreysbay gereden. Dit is een plaatsje dat bekend staan om de hoge golven waardoor het veel surfers aantrekt. We sliepen in een hostel waar de wietlucht je bij binnenkomst tegemoet kwam. Erg aardige eigenaar die ons de kamer wees, een zespersoons dormkamer met stapelbedden. Wij waren de enige vier in de kamer dus dat was wel fijn. 'S avonds uiteten gegaan bij restaurant 'de Viswijf'. Een erg chique restaurant waar we wederom voor de gemiddelde prijs hebben gegeten en gedronken. Voor avondeten en een wijntje is dat zo'n zes euro, en halve glazen wijn kennen ze hier niet.
Daarna weer terug naar het hostel, waar we besloten Jenga te spelen en daarbij tequila shotjes kregen van de eigenaar. Even later werd ons zelfs nog een joint aangeboden, maar wees gerust pap en mam, ik heb er vriendelijk voor bedankt. ;)
De anderen gingen nog ergens wat drinken en beerpong spelen, ik ben lekker naar bed gegaan.
De volgende ochtend ontbeten en weer vertrokken, naar het plaatsje St. Francisbay. Een prachtig plaatsje, maar duidelijk voor de rijkere inwoners van Zuid-Afrika. Luxe villa's, aangelegd water en privé stranden. Ik vergat bijna even dat ik in Zuid-Afrika was.
Bij een bakker even een broodje gehaald voor de lunch en toen doorgereden naar 'The secret waterfall'. Zo secret was die niet want iedereen wist er vanaf maar het scheen erg mooi te zijn. Er was ons verteld dat we naar een bepaald adres moesten rijden, bij het huis daar moesten aanbellen en 50 rand (€3,50) moesten betalen en dan mochten we doorrijden. Er deed alleen niemand open dus we zijn maar gewoon doorgereden zonder te betalen.
Eenmaal aangekomen na een paar kilometer over zand en stenen zagen we inderdaad de waterval en een zipline zodat je hangend aan een touw over het water naar beneden kom. Gelukkig kwamen we er op tijd achter dat de zipline stopte in het water en je dan terug moest zwemmen, en aangezien we geen badkleding bij ons hadden hebben we dat dus maar niet gedaan. Daar even een broodje gegeten en toen terug gaan rijden naar huis.
Onderweg als een wilde gok nog ergens een weg ingeslagen naar een plaatsje en toen kwamen we ineens uit bij de mooiste zandduinen die ik ooit heb gezien. Na wat foto's en een kilo zand in ons haar weer verder gereden naar huis. Tot de auto ineens een raar geluid maakte en we erachter kwamen dat de uitlaat in het midden onder de auto gebroken was. Het laatste halfuur dus met een geluid van een formule 1 auto verder gereden en direct naar het verhuurbedrijf gegaan. Gelukkig een vervangende auto. Nog even uiteten gegaan om het weekend af te sluiten en toen weer terug naar huis. Heerlijk weekend!
Maandag was ik vrij omdat het zwemproject dan in een plaats 75 km verderop is en er van mij verwacht werd dat ik daar als vrijwilliger op eigen kosten heen zou rijden samen met de projectleider die gewoon betaald krijgt voor zijn werk. Ik vond het krom dat ik dan moet opdraaien voor de benzine kosten dus heb ik ervoor gekozen dat niet te doen en in het vervolg elke maandag met iemand uit huis mee te gaan naar het project zodat ik ook kan zien wat de anderen doen.
Dinsdag wel zwemles gegeven, de kinderen waren zo blij! Wel erg om te zien hoe veel vuil er van ze af kwam, het water werd steeds bruiner naarmate er meer kinderen ingingen.
Woensdag weer naar het weeshuis waar ik een raamschildering heb gemaakt. De lokale medewerkers begrepen er niets van, waarom ging ik hun schone ramen nou viesmaken met verf? Maar toen het eenmaal klaar was konden ze hun ogen niet geloven, iedereen vond het prachtig.
Op donderdag weer zwemles gegeven met wederom mooi weer.
Niet alle kinderen hadden zwemkleding en dus zwommen er een aantal in hun ondergoed of in een korte broek met tshirt. Sneu om te zien.
Omdat we een keer op zaterdag moesten werken voor het careerevent mochten we een doordeweekse dag vrij zijn, en dat werd deze vrijdag zodat we met z'n allen van vrijdag tm zondag wegkonden. We hadden een hele luxe villa geboekt in Plettenberg bay. Eenmaal daar aangekomen konden we onze ogen niet geloven, wat een prachtig huis. Twee balkons, een grote tuin en een zwembad met uitzicht op zee. Stonden we dan met onze lelijke chico's geparkeerd voor zo'n villa.
Middels briefjes met namen die werden neergelegd in de kamers hebben we de kamerverdeling zo eerlijk mogelijk platen verlopen, alhoewel eigenlijk alle kamers prachtig waren. Ik had samen met de Duitse huisgenoot de kamer aan de zeekant, vanuit onze kamer konden we zo het zwembad in. Maar helaas was het daar niet het weer voor :(
'S avonds home made lasagne gegeten en daarna genoten van de luxe douche. Toen in het hemelse bed gaan liggen, en nee dat is echt niet overdreven, als je al zo veel weken op een matras slaapt dat net zo goed een plank had kunnen zijn dan is dat echt een hemels gevoel!
De volgende ochtend ontbeten, buiten, maar het was erg fris. Toen naar het centrum gegaan en daar wat rondgelopen. 'S middags naar Monkeyland gegaan, de toegang zou gratis zijn. Dat was ook zo maar dat was alleen de 100 meter tot de kassa waar je vervolgens 10 euro moest betalen als je echt de aapjes wilde zien. Dat dus toch maar gedaan aangezien we daarvoor kwamen. Een uur rondgelopen onder leiding van een gids en allerlei soorten aapjes gezien. Ik moest alleen constant met een hand m'n bril vasthouden aangezien we werden gewaarschuwd dat die nog wel eens gepikt werden door de aapjes. Via de langste wandelbrug van Zuid-Afrika kwamen we uiteindelijk weer bij de uitgang. Wat een leuke dingen die aapjes!
Een aantal zijn toen uiteten gegaan, ik vond het zonde om dat te doen met zo'n mooie keuken dus ik en een aantal meiden zijn thuisgebleven. De volgende ochtend om 10 uur moesten we (helaas!!) het prachtige huis en de heerlijke bedden weer verlaten. Gelukkig was het die dag wel mooi weer en zijn we heerlijk naar het strand gegaan. En ja, ik heb gelukkig al m'n spullen nog! 'S middags hadden we afgesproken bij de bungeebridge omdat twee huisgenoten de sprong wilden gaan wagen. Helaas was het te mistig rondom de brug en ging dit niet door. Met z'n allen doorgereden naar huis. Wederom een heerlijk weekend.
De week daarna weer gewerkt, om m'n blog niet al te lang te maken beschrijf ik daarbij niet alle losse dagen. Vrijdag in het weeshuis helaas afscheid moeten nemen van een meisje die na drie weken geadopteerd werd door haar tante, die samen met haar moeder weer voor dit meisje ging zorgen.
Afgelopen weekend lekker thuisgebleven met drie andere meiden, wat een rust in het huis, we hebben ervan genoten.
Maandag meegewerkt naar een primary school waar een van de meiden werkt. Zij doet een social skills programma en haalt telkens groepjes van 5 kinderen uit de klassen om middels spelletjes de kinderen social skills bij te brengen. De dag begon met een gezamenlijk gebed. Alle kinderen in hun uniformen in rijtjes op het plein, wat indrukwekkend was dat. Alle ogen dicht, handjes samen en met z'n allen het gebed uitspreken. Het onderwerp van maandag was 'Being part of a group'. We hadden gesprekken over pesten, gevechten in de klas en hoe de kinderen zich hieronder voelden. Bij sommige kinderen was de pijn van de gezichten af te lezen. Als je langs de klassen loopt hoor je de docenten schreeuwen tegen de kinderen. Een meisje was haar pen vergeten en kwam toen een pen vragen omdat ze anders geslagen zou worden. En dat slaan gebeurd hier niet alleen met de vlakke hand, maar ook met stokken. Vreselijk om dat te horen. In de pauzes is er niemand die de kinderen in de gaten houd, iedereen rent door de struiken, tussen het zwerfafval en niemand kijkt naar ze om. Tijdens de tweede pauze hadden alle docenten een vergadering en hoorden wij dat zo'n pauze dan soms gewoon twee uur duurt en er niets met de kinderen wordt gedaan. Dankbaar dat ik het heb mogen zien en meemaken, maar ook pijnlijk om te zien en de verhalen van de kinderen te horen. Je gunt ze zo veel beter...
Gisteren weer naar het zwembad en 's avonds thuis een film gekeken. Het is eindelijk gelukt om films te huren bij de plaatselijke videotheek, ze wilden bewijs dat wij op dit adres woonden en als we dat niet hadden konden we dat bij de politie opvragen. Gezien mijn eerdere ervaring bij het politiebureau was dat voor mij geen optie, maar gelukkig vonden we ergens een brief met het adres erop en het logo van onze organisatie, dit was gelukkig voldoende.
Morgen vertrekken we met z'n achten naar Kaapstad voor 5 dagen. We vliegen om 15.30 (het is hier trouwens een uurtje later in vergelijking met Nederland). Vanmiddag dus maar eens beginnen met het inpakken van m'n koffer! :D
Ik geloof dat dit het wel zo'n beetje was voor vandaag. Zoals de titel het al zegt, morgen over vier weken vertrek ik alweer terug naar Nederland. De tijd vliegt voorbij.
Oh ja voor iedereen die het niet weet, mijn lieve vader is vandaag zestig geworden! Vanmorgen even gebeld, raar om er niet bij te zijn. Maar de gedachte dat het bij jullie regent en hier de zo'n schijnt maakt een hoop goed ;)
Dag lieve allemaal!
xxx
Het weekend na mijn laatste blog zijn we met z'n vieren naar Jeffreysbay en St. francisbay gegaan. Zaterdagmiddag vertrokken, via een route langs zee zijn we naar Jeffreysbay gereden. Dit is een plaatsje dat bekend staan om de hoge golven waardoor het veel surfers aantrekt. We sliepen in een hostel waar de wietlucht je bij binnenkomst tegemoet kwam. Erg aardige eigenaar die ons de kamer wees, een zespersoons dormkamer met stapelbedden. Wij waren de enige vier in de kamer dus dat was wel fijn. 'S avonds uiteten gegaan bij restaurant 'de Viswijf'. Een erg chique restaurant waar we wederom voor de gemiddelde prijs hebben gegeten en gedronken. Voor avondeten en een wijntje is dat zo'n zes euro, en halve glazen wijn kennen ze hier niet.
Daarna weer terug naar het hostel, waar we besloten Jenga te spelen en daarbij tequila shotjes kregen van de eigenaar. Even later werd ons zelfs nog een joint aangeboden, maar wees gerust pap en mam, ik heb er vriendelijk voor bedankt. ;)
De anderen gingen nog ergens wat drinken en beerpong spelen, ik ben lekker naar bed gegaan.
De volgende ochtend ontbeten en weer vertrokken, naar het plaatsje St. Francisbay. Een prachtig plaatsje, maar duidelijk voor de rijkere inwoners van Zuid-Afrika. Luxe villa's, aangelegd water en privé stranden. Ik vergat bijna even dat ik in Zuid-Afrika was.
Bij een bakker even een broodje gehaald voor de lunch en toen doorgereden naar 'The secret waterfall'. Zo secret was die niet want iedereen wist er vanaf maar het scheen erg mooi te zijn. Er was ons verteld dat we naar een bepaald adres moesten rijden, bij het huis daar moesten aanbellen en 50 rand (€3,50) moesten betalen en dan mochten we doorrijden. Er deed alleen niemand open dus we zijn maar gewoon doorgereden zonder te betalen.
Eenmaal aangekomen na een paar kilometer over zand en stenen zagen we inderdaad de waterval en een zipline zodat je hangend aan een touw over het water naar beneden kom. Gelukkig kwamen we er op tijd achter dat de zipline stopte in het water en je dan terug moest zwemmen, en aangezien we geen badkleding bij ons hadden hebben we dat dus maar niet gedaan. Daar even een broodje gegeten en toen terug gaan rijden naar huis.
Onderweg als een wilde gok nog ergens een weg ingeslagen naar een plaatsje en toen kwamen we ineens uit bij de mooiste zandduinen die ik ooit heb gezien. Na wat foto's en een kilo zand in ons haar weer verder gereden naar huis. Tot de auto ineens een raar geluid maakte en we erachter kwamen dat de uitlaat in het midden onder de auto gebroken was. Het laatste halfuur dus met een geluid van een formule 1 auto verder gereden en direct naar het verhuurbedrijf gegaan. Gelukkig een vervangende auto. Nog even uiteten gegaan om het weekend af te sluiten en toen weer terug naar huis. Heerlijk weekend!
Maandag was ik vrij omdat het zwemproject dan in een plaats 75 km verderop is en er van mij verwacht werd dat ik daar als vrijwilliger op eigen kosten heen zou rijden samen met de projectleider die gewoon betaald krijgt voor zijn werk. Ik vond het krom dat ik dan moet opdraaien voor de benzine kosten dus heb ik ervoor gekozen dat niet te doen en in het vervolg elke maandag met iemand uit huis mee te gaan naar het project zodat ik ook kan zien wat de anderen doen.
Dinsdag wel zwemles gegeven, de kinderen waren zo blij! Wel erg om te zien hoe veel vuil er van ze af kwam, het water werd steeds bruiner naarmate er meer kinderen ingingen.
Woensdag weer naar het weeshuis waar ik een raamschildering heb gemaakt. De lokale medewerkers begrepen er niets van, waarom ging ik hun schone ramen nou viesmaken met verf? Maar toen het eenmaal klaar was konden ze hun ogen niet geloven, iedereen vond het prachtig.
Op donderdag weer zwemles gegeven met wederom mooi weer.
Niet alle kinderen hadden zwemkleding en dus zwommen er een aantal in hun ondergoed of in een korte broek met tshirt. Sneu om te zien.
Omdat we een keer op zaterdag moesten werken voor het careerevent mochten we een doordeweekse dag vrij zijn, en dat werd deze vrijdag zodat we met z'n allen van vrijdag tm zondag wegkonden. We hadden een hele luxe villa geboekt in Plettenberg bay. Eenmaal daar aangekomen konden we onze ogen niet geloven, wat een prachtig huis. Twee balkons, een grote tuin en een zwembad met uitzicht op zee. Stonden we dan met onze lelijke chico's geparkeerd voor zo'n villa.
Middels briefjes met namen die werden neergelegd in de kamers hebben we de kamerverdeling zo eerlijk mogelijk platen verlopen, alhoewel eigenlijk alle kamers prachtig waren. Ik had samen met de Duitse huisgenoot de kamer aan de zeekant, vanuit onze kamer konden we zo het zwembad in. Maar helaas was het daar niet het weer voor :(
'S avonds home made lasagne gegeten en daarna genoten van de luxe douche. Toen in het hemelse bed gaan liggen, en nee dat is echt niet overdreven, als je al zo veel weken op een matras slaapt dat net zo goed een plank had kunnen zijn dan is dat echt een hemels gevoel!
De volgende ochtend ontbeten, buiten, maar het was erg fris. Toen naar het centrum gegaan en daar wat rondgelopen. 'S middags naar Monkeyland gegaan, de toegang zou gratis zijn. Dat was ook zo maar dat was alleen de 100 meter tot de kassa waar je vervolgens 10 euro moest betalen als je echt de aapjes wilde zien. Dat dus toch maar gedaan aangezien we daarvoor kwamen. Een uur rondgelopen onder leiding van een gids en allerlei soorten aapjes gezien. Ik moest alleen constant met een hand m'n bril vasthouden aangezien we werden gewaarschuwd dat die nog wel eens gepikt werden door de aapjes. Via de langste wandelbrug van Zuid-Afrika kwamen we uiteindelijk weer bij de uitgang. Wat een leuke dingen die aapjes!
Een aantal zijn toen uiteten gegaan, ik vond het zonde om dat te doen met zo'n mooie keuken dus ik en een aantal meiden zijn thuisgebleven. De volgende ochtend om 10 uur moesten we (helaas!!) het prachtige huis en de heerlijke bedden weer verlaten. Gelukkig was het die dag wel mooi weer en zijn we heerlijk naar het strand gegaan. En ja, ik heb gelukkig al m'n spullen nog! 'S middags hadden we afgesproken bij de bungeebridge omdat twee huisgenoten de sprong wilden gaan wagen. Helaas was het te mistig rondom de brug en ging dit niet door. Met z'n allen doorgereden naar huis. Wederom een heerlijk weekend.
De week daarna weer gewerkt, om m'n blog niet al te lang te maken beschrijf ik daarbij niet alle losse dagen. Vrijdag in het weeshuis helaas afscheid moeten nemen van een meisje die na drie weken geadopteerd werd door haar tante, die samen met haar moeder weer voor dit meisje ging zorgen.
Afgelopen weekend lekker thuisgebleven met drie andere meiden, wat een rust in het huis, we hebben ervan genoten.
Maandag meegewerkt naar een primary school waar een van de meiden werkt. Zij doet een social skills programma en haalt telkens groepjes van 5 kinderen uit de klassen om middels spelletjes de kinderen social skills bij te brengen. De dag begon met een gezamenlijk gebed. Alle kinderen in hun uniformen in rijtjes op het plein, wat indrukwekkend was dat. Alle ogen dicht, handjes samen en met z'n allen het gebed uitspreken. Het onderwerp van maandag was 'Being part of a group'. We hadden gesprekken over pesten, gevechten in de klas en hoe de kinderen zich hieronder voelden. Bij sommige kinderen was de pijn van de gezichten af te lezen. Als je langs de klassen loopt hoor je de docenten schreeuwen tegen de kinderen. Een meisje was haar pen vergeten en kwam toen een pen vragen omdat ze anders geslagen zou worden. En dat slaan gebeurd hier niet alleen met de vlakke hand, maar ook met stokken. Vreselijk om dat te horen. In de pauzes is er niemand die de kinderen in de gaten houd, iedereen rent door de struiken, tussen het zwerfafval en niemand kijkt naar ze om. Tijdens de tweede pauze hadden alle docenten een vergadering en hoorden wij dat zo'n pauze dan soms gewoon twee uur duurt en er niets met de kinderen wordt gedaan. Dankbaar dat ik het heb mogen zien en meemaken, maar ook pijnlijk om te zien en de verhalen van de kinderen te horen. Je gunt ze zo veel beter...
Gisteren weer naar het zwembad en 's avonds thuis een film gekeken. Het is eindelijk gelukt om films te huren bij de plaatselijke videotheek, ze wilden bewijs dat wij op dit adres woonden en als we dat niet hadden konden we dat bij de politie opvragen. Gezien mijn eerdere ervaring bij het politiebureau was dat voor mij geen optie, maar gelukkig vonden we ergens een brief met het adres erop en het logo van onze organisatie, dit was gelukkig voldoende.
Morgen vertrekken we met z'n achten naar Kaapstad voor 5 dagen. We vliegen om 15.30 (het is hier trouwens een uurtje later in vergelijking met Nederland). Vanmiddag dus maar eens beginnen met het inpakken van m'n koffer! :D
Ik geloof dat dit het wel zo'n beetje was voor vandaag. Zoals de titel het al zegt, morgen over vier weken vertrek ik alweer terug naar Nederland. De tijd vliegt voorbij.
Oh ja voor iedereen die het niet weet, mijn lieve vader is vandaag zestig geworden! Vanmorgen even gebeld, raar om er niet bij te zijn. Maar de gedachte dat het bij jullie regent en hier de zo'n schijnt maakt een hoop goed ;)
Dag lieve allemaal!
xxx
-
12 November 2014 - 13:14
Birgit De Heij:
He Mandy allereerst gefeliciteerd met je vader. Zo makkelijk als men bij jou kinderen tijdens de (soms lange) pauzes alleen laten, het tegenovergestelde gebeurd hier. Koen is met een project bezig vanuit het jeugdwerk om de kinderen die overblijven op de lager school bezig te houden met spellen buiten, totaal het tegenovergesteld.....blijkbaar moeten ze hier bezig gehouden worden!
Alweer je laatste weken, een ervaring die je vormt voor de rest van je leven, geniet er van, Birgit. -
12 November 2014 - 16:07
Ellen Knuist:
Hoi Mandy,
Alsnog gefeliciteerd met je vader. Ja het zal zeker vreemd zijn dat jij er niet bij bent, zowel voor jouw, als voor de familie thuis.
Wat beleef jij een avonturen en wat een mooie foto's heb je weer gemaakt. Fijne herinneringen voor later.
Ik werk in de kinderopvang en wij moeten de kinderen elke dag activiteiten aanbieden, maar daarnaast mogen ze ook vrij spelen, het verschil is, dat wij in de buurt zijn als ze ons nodig hebben en daar worden ze aan hun lot overgelaten. Dat is heel triest!!!
Mandy, ga van de laatste 4 weken nog volop genieten en blijf goed op jezelf passen.
Veel plezier in Kaapstad!!!!
Groetjes,
Ellen -
12 November 2014 - 18:46
Jan En Ank:
Hallo Mandy,
Gefeliciteerd met je vader en je opa. Wat een pracht tijd heb jij in Afrika zeg. We genieten enorm van je verhalen hoor! Je schrijft ook heel leuk en begrijpend.
Hier alles oké! We hadden vandaag onze kleinzoon Max, waar ik gezellig surprises mee aan het maken ben geweest
Dag Mandy, geniet nog maar lekker van je laatste weken.
Groeten uit Delft van Oom Jan en tante Ank -
12 November 2014 - 20:18
Yvonne Oomens:
Hai meis,
Wat een mooi verslag weer. Heb eerst even de foto's bekeken en vroeg me af of de schildpad op het balkon bij je luxe slaapkamer een echte of een neppe was hihihi.
Die badkamer.......die wil ik ook!! Prachtige foto's en schattig die aapjes, heerlijk om te zien.
Nogmaals, maar dan nu via je blog, van harte gefeliciteerd met je vader. Raar om er niet bij te zijn maar mooi dat je via skype/app/blog contact kan hebben met het thuisfront.
Even ter verduidelijking, het regent hier NIET hoor, het is hier zacht herfstweer. Oké, oké, niet zo lekker dat ik in mijn hemdje kan lopen zoals jij maar toch.....het valt best mee hoor. Niet net doen of alles daar beter is hihihi. Wij hebben hier wel lekkere bedden whaha, lachen met mij. Je wil niet weten hoe jaloers ik ben op al jou avonturen.
Zondag gezellig bij je vader geweest voor zijn verjaardag. Hoorde dat je heerlijk zit te appen met je moeder. Je vader is best wel een beetje jaloers hoor en mist je behoorlijk, de schat. Je mams heeft het zwaar maar moedig en dapper als ze is blijft ze dapper en positief. Ze zal blij zijn als ze je straks weer in hun armen kunnen sluiten. Maar voordat het zover is eerst nog even lekker genieten daar want als je straks terug bent kom je weer in het gewone saaie Hollandse leven terecht.
Ik m moet eerlijk bekennen dat ik momenteel vanuit hier niet zoveel te melden heb. Moet straks even mijn verlanglijstje maken voor Sint, we gaan weer lekker een weekendje met de familie van Peter naar een huisje. Het erge is, ik heb geen wensen, erg, maar heb alles wat ik hebben wil dus dat wordt nog een dobber om iets te verzinnen. Sinterklaas sla jij dit jaar natuurlijk over, genoeg pietjes daar maar ja, de Sint ontbreekt en zonder die man is het geen echt sint feest. Nu meisje, geniet nog even lekker daar, ik ga mijn koffie opdrinken en me buigen over mijn verlangens.
Succes met shoppen morgen en GENIET
xx Yvonne
-
12 November 2014 - 21:34
Yvonne:
Hoi Mandy
wat een leuk verslag weer en wat maak je toch steeds unieke en soms pijnlijke momenten mee geniet nog maar lekker van je laatste 4 weken maar ik weet dat je moeder nu al aan het aftellen is want ondanks dat ze super trots op je is vind ze het nu ook wel weer genoeg geweest ik hoop dat er vlak voordat je vertrekt of bij thuis komst nog een laatste verslag komt want het schrijven of beschrijven van de dingen die je mee maakt gaat je wel heel goed af
groetjes Yvonne -
13 November 2014 - 08:39
Birgit De Heij:
En vandaag gefeliciteerd met je opa Mandy, Birgit -
01 December 2014 - 12:39
Annelies Lubout:
Hoi Mandy,
Nog maar een paar weken, dan ben je alweer thuis! Wat zijn 3 maanden toch snel voorbij. Ik heb genoten van je verhalen en van je foto's - dat prachtige meisje met het roze jasje van de laatste serie foto's, kan je die niet stiekem meenemen naar Nederland? Ben je de dagen al aan het aftellen of zou je nog wel een paar maanden willen blijven? Ik vermoed beide - er zitten natuurlijk 2 kanten aan zo'n avontuur. Geniet er nog van, groetjes, ook van Piet en een poot van Sam.
Annelies.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
